Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
nieszczęście — n I; lm D. nieszczęścieęść «nie sprzyjający komuś bieg zdarzeń, zły los; niepomyślne wydarzenie wywołujące cierpienia moralne lub fizyczne; tragedia» Wielkie, ciężkie, nieoczekiwane nieszczęście. Brzemię, ogrom, pasmo nieszczęść. Opuścić kogoś,… … Słownik języka polskiego
kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
artyleria — ż I, DCMs. artyleriarii, blm 1. «jeden z rodzajów wojska, którego podstawowym uzbrojeniem są działa; także: ogół dalekonośnej broni palnej» Artyleria ciężka, lekka, przeciwpancerna, przeciwlotnicza, lotnicza, morska, atomowa, rakietowa. Artyleria … Słownik języka polskiego
licho — I «źle, marnie, niewystarczająco» Licho jadać, zarabiać. Być licho ubranym. II n II; lm D. lich 1. «według dawnych wierzeń: zły duch, diabeł; ogólniej: coś złego, niepowodzenie, nieszczęście, bieda» Złe, rogate licho. ◊ pot. Do licha (ciężkiego) … Słownik języka polskiego
nabawić — dk VIa, nabawićwię, nabawićwisz, nabawićbaw, nabawićwił rzad. nabawiać ndk I, nabawićam, nabawićasz, nabawićają, nabawićaj, nabawićał, książk. «doprowadzić kogo do czegoś, przyczynić komu czegoś; sprowadzić, ściągnąć co na kogoś» Nabawić kogoś… … Słownik języka polskiego
napytać — dk I, napytaćam, napytaćasz, napytaćają, napytaćaj, napytaćał, napytaćany pot. «sprowadzić, ściągnąć na siebie albo na kogoś coś złego, szkodliwego, niekorzystnego» Napytać sobie biedy. napytać się 1. to samo, co napytać Napytać się nieszczęścia … Słownik języka polskiego
